In dit spetterende slotconcert onderzoekt Judith de grenzen van het menselijk kunnen. De musici van het elftal dagen elkaar uit en halen halsbrekende toeren uit met hun instrument. Zo hoor je onder anderen Olga Paschenko in het vingerbrekende ‘Continuüm’ van Ligeti, probeert James in ‘Failing’ van Thom Johnson te spelen én praten tegelijk, laat Elisabeth Hetherington in een lied uit Stockhausens ‘Tierkreis’ de extremen van de menselijke stem horen en speelt Judith samen met Erik Bosgraaf en blokfluittalent Esra Jonckman de snelste noten in Bachs vierde Brandenburgse concert. En het publiek bepaalt wie de winnaar is!
De musicus als topsporter: altijd op zoek naar het snelste, het mooiste, het allerbeste. Maar wat is de keerzijde van dat streven naar grenzeloze perfectie? Waar gaat ‘spelen’ over in ‘presteren’ en gaan we daarbij niet over onze eigen grenzen heen?
Let op: vanaf 15:30 uur wordt het voorprogramma verzorgd door VIVA Vocaal.
| Locatie | De Burgwal (Burgwal 60) |
| Datum | 25 mei |
| Tijd | 16:00 - 17:30 uur |
| Prijs* | € 29,50 |
| * Onze prijzen zijn incl. servicekosten | |
Voor dit concert geldt een kortingstarief voor bezoekers jonger dan 30 jaar.
Het Dudok Quartet Amsterdam, opgericht in 2009, is een energiek en enthousiast strijkkwartet dat bekend staat om zijn breed repertoire dat reikt van renaissancemuziek tot aan nieuwe, in opdracht gemaakte werken. Het kwartet, bestaande uit Judith van Driel (eerste viool), Marleen Wester (tweede viool), Marie-Louise de Jong (altviool) en David Faber (cello), heeft gestudeerd bij het Alban Berg Quartet in Keulen en vervolgens twee jaar aan de Nederlandse Strijkkwartet Academie bij Marc Danel van het Quatuor Danel, waar ze in 2013 met de hoogste onderscheiding afstudeerden.
Het Dudok Quartet Amsterdam heeft internationale erkenning gekregen door het winnen van top prijzen in internationale strijkkwartetcompetities zoals Quatuors à Bordeaux en Joseph Joachim Weimar. In 2014 ontvingen ze de Kersjes Prijs, een prijs die wordt toegekend aan een kamermuziekensemble van uitzonderlijk talent. Hun eerste cd, “Metamorphoses”, werd uitgeroepen tot Editor’s Choice in The Gramophone, en hun tweede cd, “Labyrinth”, ontving soortgelijke lof, waaronder een vijfsterrenbeoordeling in BBC Music Magazine.
Het kwartet heeft zich niet alleen onderscheiden met hun uitvoeringen en opnames, maar ook door hun toewijding aan muzikale verkenning en educatie. Ze hebben nieuwe werken gecomponeerd door onder anderen Theo Loevendie, Peter Vigh, Max Knigge en Joey Roukens, en zijn ook betrokken bij het arrangeren van muziek die oorspronkelijk niet voor strijkkwartet was geschreven. Hun aanpak omvat ook het delen van hun persoonlijke affectie voor de stukken die ze spelen en het betrekken van luisteraars via lezingen en hun podcast-serie “Muziekverhalen”.
Het Dudok Quartet Amsterdam is regelmatig te gast in zowel het Concertgebouw als het Muziekgebouw in Amsterdam en heeft in vele locaties door heel Europa opgetreden. Hun betrokkenheid bij het Borletti-Buitoni Trust sinds 2018 heeft hen geholpen hun droom te verwezenlijken van het verzekeren van een vitale positie voor het strijkkwartetgenre in de toekomst van de muziekgeschiedenis.
Olga Pashchenko (Moskou, 1986) is een veelzijdige Russische klaveciniste, fortepianiste, organiste en pianiste. Ze begon op zesjarige leeftijd met pianospelen en gaf op haar negende haar eerste recital in New York. Ze studeerde aan de Gnessin Muziekschool en vervolgde haar opleiding aan het Tsjaikovski Staatsconservatorium in Moskou bij onder anderen Alexei Lubimov (piano), Olga Martynova (klavecimbel en fortepiano) en Alexei Shmitov (orgel). Na haar afstuderen in 2010 zette ze haar studies voort aan het Conservatorium van Amsterdam bij Richard Egarr, waar ze in 2013 en 2014 haar masterdiploma’s behaalde in respectievelijk fortepiano en klavecimbel, beide cum laude.
Pashchenko treedt wereldwijd op als soliste en kamermusicus, en is een graag geziene gast op zowel oude-muziek- als hedendaagse muziekfestivals. Ze heeft opgetreden op festivals zoals het Festival Oude Muziek Utrecht, waar ze in 2014 en 2016 artist in residence was, en het Radio France Festival in Montpellier. Haar discografie omvat onder andere het album “Transitions” met werken van Dussek, Beethoven en Mendelssohn, dat in 2013 werd uitgebracht en lovende kritieken ontving.
Sinds 2017 is Olga Pashchenko hoofdvakdocent fortepiano aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze haar uitgebreide kennis en ervaring doorgeeft aan de volgende generatie musici.
Elisabeth Hetherington (Toronto, 1992) is een bekroonde Canadese sopraan die sinds haar verhuizing naar Nederland in 2016 een opvallende reputatie heeft opgebouwd als vertolkster van zowel oude als hedendaagse muziek. Ze behaalde haar Bachelor in Voice Performance aan de Universiteit van Toronto en voltooide cum laude haar Master Oude Muziek Zang aan het Conservatorium van Amsterdam bij Xenia Meijer.
Elisabeth staat bekend om haar multidisciplinaire benadering, waarbij ze haar achtergrond in moderne dans integreert in haar muzikale optredens. Dit heeft geleid tot innovatieve samenwerkingen met dansgezelschappen zoals LeineRoebana, resulterend in producties als ‘SOLAS’ en ‘SONUS MOTUS’. Ze heeft memorabele rollen vertolkt bij Nederlandse operagezelschappen, waaronder Lopachin in ‘The Cherry Orchard’ (Holland Opera, 2023), Susanna in ‘Divorce of Figaro’ (Holland Opera, 2022) en Senta in ‘De Vliegende Hollander’ (Holland Opera, 2021). Naast haar podiumwerk is Elisabeth een gerespecteerd onderzoeker op het gebied van de oorspronkelijke uitspraak van het Elizabethaans Engels. Ze geeft masterclasses en lezingen aan conservatoria in Europa en Canada, en heeft opgetreden op festivals zoals het Festival Oude Muziek in Utrecht.
In 2020 werd ze bekroond met de Dutch Classical Talent Award, en in 2024 ontving ze de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs, de hoogste onderscheiding voor een klassiek musicus in Nederland. Elisabeth Hetherington heeft een breed scala aan optredens en samenwerkingen die haar veelzijdigheid en toewijding aan zowel historische als moderne muziekstijlen benadrukken.
Erik Bosgraaf (Drachten, 1980) is een vooraanstaand Nederlands blokfluitist en musicoloog, bekend om zijn veelzijdigheid en innovatieve benadering van muziek. Zijn repertoire strekt zich uit van middeleeuwse muziek en barokwerken, zoals Vivaldi’s “Vier Jaargetijden”, tot hedendaagse composities en improvisaties met elektronica. Bosgraaf studeerde blokfluit aan het Conservatorium van Amsterdam bij Walter van Hauwe en Paul Leenhouts, waar hij in 2005 afstudeerde. Daarnaast behaalde hij in 2006 een Master of Arts in musicologie aan de Universiteit Utrecht. In 2005 richtte hij samen met gitarist Izhar Elias en klavecinist Alessandro Pianu het ensemble Cordevento op, waarmee hij zowel 17e-eeuwse muziek als 18e-eeuws repertoire uitvoert. Met Cordevento trad hij op bij gerenommeerde festivals en bracht hij diverse albums uit, waaronder opnames van Vivaldi’s blokfluitconcerten en Bach’s concerti.
Als solist werkte Bosgraaf samen met vooraanstaande orkesten wereldwijd, zoals het Dallas Symphony Orchestra onder leiding van Jaap van Zweden, het Nederlands Kamerorkest en het Residentie Orkest. Hij heeft meer dan honderd nieuwe werken in première gebracht, waaronder twaalf concerten speciaal voor hem geschreven. Op uitnodiging van Pierre Boulez bewerkte hij diens “Dialogue de l’ombre double” voor blokfluit, wat in 2015 op cd werd uitgebracht. Bosgraaf ontving meerdere prestigieuze onderscheidingen, waaronder de Borletti-Buitoni Trust Award in 2009 en de Nederlandse Muziekprijs in 2011, de hoogste onderscheiding voor musici in Nederland. Naast zijn uitvoerende activiteiten is hij actief als docent en geeft hij masterclasses wereldwijd. Vanaf 2024 is hij benoemd tot artistiek leider van het London International Festival of Early Music, het grootste festival voor oude muziek in Groot-Brittannië.
Erik Bosgraaf blijft gewaardeerd om zijn technische virtuositeit en zijn vermogen om de grenzen van de blokfluit voortdurend te verleggen.
Izhar Elias (Amsterdam, 1977) is een veelzijdige Nederlandse klassieke gitarist, gespecialiseerd in historische uitvoeringspraktijk (barok en vroege 19e eeuw), kamermuziek en hedendaagse muziek, vaak gecombineerd met multimedia. Hij begon op zevenjarige leeftijd met gitaarlessen bij Ton Terra aan de Muziekschool Amstelveen en vervolgde zijn studie aan het Prins Claus Conservatorium en het Koninklijk Conservatorium bij het Groningen Guitar Duo en Zoran Dukić. Elias heeft opgetreden in Europa, Rusland, Zuidoost-Azië, Australië en de Verenigde Staten, en werkte samen met gerenommeerde orkesten zoals het Residentie Orkest, het Radio Filharmonisch Orkest en het Nederlands Kamerorkest.
In 2011 ontving hij de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs, de hoogste onderscheiding voor musici in Nederland. Naast zijn uitvoerende activiteiten is Elias actief als docent aan het Conservatorium van Amsterdam en geeft hij wereldwijd lezingen en masterclasses. Zijn discografie omvat onder andere “Omaggio a Guadagnini” (2004), “Rossini: Semiramide” (2009) en “Hommage à Debussy” (2011). Elias bespeelt een originele gitaar uit 1812, gebouwd door C. Guadagnini uit Turijn.
Zijn innovatieve benadering en poëtische speelstijl maken hem tot een van de meest gevraagde gitaristen van zijn generatie.
Xavi Torres (Tarragona, 1991) is een Spaanse pianist die zowel in de jazz- als de klassieke muziekwereld actief is. Hij begon zijn muzikale opleiding aan de Escola Superior de Música de Catalunya (ESMUC) in Barcelona, waar hij jazzpiano studeerde bij docenten als Lluís Vidal, Albert Bover en Joan Díaz. Vervolgens vervolgde hij zijn studies aan het Conservatorium van Amsterdam, waar hij zowel een master in jazzpiano als een bachelor in klassieke piano behaalde, onder begeleiding van David Kuyken en Harmen Fraanje. Torres heeft opgetreden met gerenommeerde musici zoals Dick Oatts, Terell Stafford, Nir Felder, Ben van Gelder, Reinier Baas en Tineke Postma. Met zijn eigen ensemble, het Xavi Torres Trio, won hij prestigieuze prijzen, waaronder de Dutch Jazz Competition in 2016 en de Keep an Eye International Jazz Award.
Zijn muziek kenmerkt zich door een combinatie van mediterrane invloeden, klassieke muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes, wat resulteert in een unieke en energieke stijl. Tijdens de eerste coronapandemie-lockdown daagde Torres zichzelf uit door een maand lang elke dag een nieuw muziekstuk te schrijven, wat leidde tot het album “Quarantena Songs”.
Torres heeft wereldwijd opgetreden op festivals en podia, waaronder het North Sea Jazz Festival, Cape Town Jazz Festival en het Bimhuis in Amsterdam. Zijn veelzijdigheid en innovatieve benadering maken hem tot een van de meest opvallende pianisten van zijn generatie.
Ramon Lormans (Weert, 1984) is een veelgevraagd marimba speler en slagwerker. Het creëren van nieuw werk en repertoire voor melodisch slagwerk is een missie voor Ramon. Daarom werkt hij op regelmatige basis samen met componisten en laat veel nieuw werk voor zichzelf en zijn ensembles schrijven. Composities die op maat werden gemaakt komen van de hand van o.a. David Longstreth (Dirty Projectors), Joey Roukens, Sarah Neutkens, Anne-Maartje Lemereis, Anthony Fiumara, Aart Strootman, Hans Koolmees, Kate Moore, Greg Saunier (Deerhoof), Wim Henderickx en Arone Dyer (Buke & Gase).
Als hoofdbezigheid is Ramon slagwerker van TEMKO (met Aart Strootman – gitaar & Fred Jacobsson – Basgitaar) en is hij artistiek leider van Mallet Collective (opgericht in 2014). Daarnaast is hij vaste slagwerker van het Berlijnse ensemble S T A R G A Z E waarmee crossover projecten met diverse grote pop-artiesten worden gezocht. Onderzoek in barokmuziek doet Ramon in ensemble Suspirium en met het project ‘Hier om de Hoek’ toert Ramon op marimba en drums als onderdeel van een singer-songwriter project. Van 2018 tot 2021 was Ramon slagwerker en arrangeur van Soap&Skin (Anja Plaschg) uit Wenen.
Ramon was prijswinnaar van het Prinses Christina Concours (2004), Tromp International (2006), Internationaal Kamermuziekconcours Almere (2007), Vriendenkransconcours van het Concertgebouw (2008) en won de Grachtenfestivalprijs (2012) met duo Sax & Stix.Als hoofdvakdocent slagwerk en kamermuziek is hij verbonden aan Codarts Rotterdam (sinds 2015).
James Oesi (Londen, 1988) is een vooraanstaande contrabassist die sinds zijn verhuizing naar Nederland in 2009 een prominente rol speelt in zowel de klassieke als de hedendaagse muziekwereld. Hij staat bekend om zijn inzet om de contrabas als solo-instrument te profileren, met uitvoeringen van werken van onder anderen Bach, Rachmaninoff, Berio en Beethoven op gerenommeerde podia zoals het Concertgebouw in Amsterdam en TivoliVredenburg in Utrecht. Oesi begon zijn muzikale opleiding op piano en viool, maar schakelde op 13-jarige leeftijd over naar de contrabas. In 2005 verhuisde hij naar Moskou om te studeren aan het Tsjaikovski Staatsconservatorium bij Lev Rakov, waar hij de jongste student en de enige buitenlandse contrabassist was. In 2012 rondde hij zijn studie af aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag met een 10 met onderscheiding en ontving hij de Fock Medaille voor de beste soloprestatie van het jaar.
Naast zijn solocarrière is Oesi de oprichter en artistiek leider van het Dutch Double Bass Festival, het enige festival ter wereld dat volledig in het teken staat van de contrabas. Hij treedt ook op met ensembles zoals Asko|Schönberg, Ives Ensemble en Ensemble Modern. Zijn optredens zijn regelmatig te horen op NPO Klassiek en te zien in programma’s als Podium Klassiek en Vrije Geluiden. In maart 2024 presenteerde Oesi zijn debuutalbum ‘Adoration’ in een uitverkochte Kleine Zaal van het Concertgebouw, in samenwerking met pianiste Djuwa Mroivili en geproduceerd door Grammy Award-winnaar Jonathan Allen. Het album bevat een selectie van zijn favoriete klassieke stukken, aangevuld met werken van zwarte componisten uit de late 19e en vroege 20e eeuw.
Oesi’s toewijding aan de contrabas en zijn innovatieve benadering hebben hem tot een unieke en invloedrijke figuur gemaakt in de internationale muziekwereld.
Peter Leung, een Britse choreograaf en regisseur die momenteel in Amsterdam woont, heeft zich prominent gevestigd in de wereld van dans en choreografie. Hij werd opgeleid aan The Royal Ballet School en danste bij gerenommeerde gezelschappen zoals het Bayerisches Staatsballett en Le Ballet de l’Opéra de Lyon. Zijn artistieke talenten strekken zich ook uit tot filmmaken en fotografie, met studies aan de New York Film Academy en Central Saint Martins in Londen.
Leung’s carrière als danser bij het Nationale Ballet van Nederland eindigde in 2016, maar hij maakte al zijn choreografiedebuut bij dit gezelschap in 2009. Zijn rol als Young Creative Associate van 2017 tot 2020 bij het Nationale Ballet van Nederland benadrukt zijn voortdurende ontwikkeling als vernieuwende choreograaf. Hij staat bekend om het uitdagen van de grenzen van klassiek ballet en het creëren van werken die een breed publiek aanspreken.
Als een van de artistieke directeuren van het interdisciplinaire collectief House of Makers, heeft Leung werken gecreëerd voor prestigieuze locaties zoals het Van Gogh Museum en Museum Boijmans Van Beuningen. Zijn project “Night Fall”, het eerste virtual reality ballet ter wereld, werd in 2016 door journalisten beschreven als ‘een sleutelmoment in de dansgeschiedenis’.
Ook bij de Dudok Muziekdagen 2024 was Peter Leung verantwoordelijk voor de regie.
Esra Jonckman (2009) is een veelbelovende Nederlandse blokfluitiste. Ze begon op zevenjarige leeftijd en studeert sinds 2023 aan de Sweelinck Academie van het Conservatorium van Amsterdam. Esra heeft meerdere prijzen gewonnen, waaronder de eerste prijs bij het Prinses Christina Concours (2024, regio West 1) en de derde prijs in de Nationale Finale, samen met de Ruud van der Meer Prijs, de Oranjewoudfestival Prijs en de Muziekgebouw aan ’t IJ Prijs. Ze trad op met het Viotta Jeugdorkest en speelde in zalen als De Doelen, Amare en het Concertgebouw. Sinds 2023 vormt ze samen met Jasmijn Calis en Fee de Scheemaker het Trio JEF.
Op de hoogte blijven van de ontwikkelingen rondom de Dudok Muziekdagen? Laat uw e-mailadres achter en we houden je op de hoogte
Aanmelden
